1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

ÇETİN KELEŞ

Geçtiğimiz 14 mayıs seçimlerinde 2. Tura kalan Cumhurbaşkanlığı seçim tekrarına az bir zaman kala geride bıraktığımız Milletvekilliği seçimlerini Aynı başlık altında ama öne çıka her partiyi ayrı değerlendirmek sureti ile değerlendirmeye çalışacağız.

Subut veri ve karşılaştırmalar ile sizinle buluşacak olan değerlendirmeler aynı anda yayınlanacak olsa da totalde değerlendirildiği zaman günümüz Türkiye’sindeki siyasetin geldiği noktaya dikkat çekeceği umudundayız.

Genel kısa bir değerlendirme yapmak gereği doğan seçim “cumhurbaşkanlığı ” kısmı ele alındığında en başından dediğimiz gibi sadece bir tiyatro. Cumhurbaşkanlığı ve milletvekilleri seçileceği tarihin belirlenmesinin ardından adayların açıklanması ve seçimin tamamlandığı güne kadar yayınladığımız değerlendirme yazılarımızdaki öne çıkarttığımız ihtimal sayılan öngörülerimiz bir bir gerçekleşti. Şöyle ki; Davutoğlu ve Babacan’ın söz de isyan halleri ile itaat ettikleri emir gereği 6 lı masanın bileşenleri pozisyonundalar, muhalefet etmek gibi bir durum söz konusu olsa 15 temmuz dahil bir çok hükümet mahremi olan husus aydınlık kazanırdı ki 17-24 aralık muamması bunlardan sadece birisi olurdu.

Gaye Kılıçdaroğlu’nu aday göstererek seçmeni alternatifsiz bırakmaktı ki anketler “kim olursa ne olursa terliğimi dahi koysalar oy vereceğim” diyen seçmen oranını Kılıçtaroğlu adaylığı ile %70 ten %50 lere kadar geriletti. Bu 50 pozisyonu sadece değişim rüzgarının esinti başlangıcında olup devamında beklenen hatta hazırlanan sona taşıdı; HEZİMET…

Diyelim ki hazırlanan senaryo seçmende tam tersi tezahür edip terliğe oy vermekteki kararlılık Kılıçdaroğlu adaylığında da devam etseydi ne olacaktı? O zaman B planı devreye girecekti, bu da parlamentodaki çoğunlukla 6’lı masa hükümeti güven oyu alamayacak, alsa dahi kanun-karar-kararname-teklif ne varsa mecliste görüşülecek olan görüşülmeden gömülecek ve iktidar yönetemez hale gelecekti ki bu durum hala güncelliğini koruyor. Davutoğlu ve Babacan’la ne alakası mı var? Genel Başkan sıfatını alalı beri hiçbir seçimde aday olmayan, kaybetmesi muhakkak olduğu için önce Ekmellettin sonra “gel buraya meherrem” fiyaskosunun mimarı şimdi neden aday oldu? Terlik aday olmasın diye. Çünkü terlik koysalar kazanacaktı, seçmen böyle söylüyordu. Kaybetme ihtimali sadece bir ismin adaylığı ile söz konusu olabilirdi ki bu isim Kılıçdaroğlu’ndan başkası olamazdı ve Davutoğlu le Babacan bu belirlemede etkin olmak için 2 temsiliyetle oturdu masaya

Uzun sözün kısası Kurucusu Mustafa Kemal olan fakat Mustafa Kemal’in partisi demek mümkün olmayacak CHP bu adam sayesinde kaybedenler kulübüne dönmek zorundaydı çünkü bu tiyatronun yönetmeni böyle istedi. İyi Partiyi saymazsak %1 oranda oya sahip olmayan bileşenlerle kalabalık gösterip bu sayede Erdoğan’ı “altısını da yendi” şanına nail etmek sahnesinde bileşenlerin seçmendeki karşılığı değerlendirmeye bile alınmadı. Zaten alınsa Altılı değil Atıl masa diye taktim etmemek mümkün değildi. Diyelim ki başardılar, en iyi ihtimal %55 oranını yakalamış olsalar Atıl masanın sandalye sayısı 330 olacaktı.

Yeter miydi?

Yetmesine yeterdi de bunun için de bir C planı vardı;

Atıl masaya gönderilen Tayyip’in ağır topları seçime kendi partilerinin rozeti ile değil CHP çatısı altında girdiler ki CHP kendinden olanları seçtiremesin ve mecliste Tayyip’in emri ile eksi 40 hale gelebilsin ve hatta bu sayede Chp mecliste 3. Parti konumuna kadar düşsün. Saçmalıyor muyum?

Buyurun o zaman; bu saçma tablo en başta Kılıçdaroğlu olmak üzere Kılıçdaroğlu adaylığını ciddiye alan ve onu umut diye anıyor olan herkesin eseri. Geçmiş olsun Türkiyem “Kemal”e inandınız ama yanıldınız çünkü umut sandığınız, önünde MUSTAFA olmayan Kemal sizlere ATATÜRK safında mağlubiyete programlanmış bir kukladır, mükafatı ise Mustafa Kemal ve Cumhuriyetinden intikamdır.